Nuh Tufanı Gerçek mi? Araştırmalar Ne Söylüyor?

Dünya üzerindeki neredeyse tüm kadim medeniyetlerin hafızasında, göklerin delindiği, suların yeryüzünü yuttuğu ve yaşamın devasa bir gemiyle kurtarıldığı 'o gün'e dair bir hikaye vardır. Kutsal kitaplarda Nuh Tufanı olarak anlatılan, Sümer tabletlerinde ise farklı isimlerle karşımıza çıkan bu olay, binlerce yıldır teologların, arkeologların ve jeologların en büyük tartışma konusudur.

Peki, dünyanın dört bir yanında, birbirini hiç görmemiş kültürlerin (Mayalardan Çin'e, Mezopotamya'dan Aborjinlere) benzer bir 'Büyük Tufan' anlatısına sahip olması sadece bir tesadüf mü? Yoksa insanlık, binlerce yıl önce gerçekten de küresel veya bölgesel bir yok oluş felaketine tanıklık etti mi?

Ortak Hafıza 'Gılgamış Destanı ve Kutsal Metinler'

Tufan hikayesi denilince akla ilk olarak Tevrat, İncil ve Kur'an-ı Kerim gelse de, bu anlatının kökleri çok daha eskiye, yazının bulunduğu topraklara uzanır. 19. yüzyılda bulunan ve tarihin bilinen en eski yazılı metinlerinden biri olan Gılgamış Destanı, bilim dünyasında şok etkisi yaratmıştı.

M.Ö. 2000'li yıllara tarihlenen Sümer tabletlerinde, tanrıların insanlığı yok etmek için bir tufan gönderdiği ve 'Utnapiştim' (Sümerlerin Nuh'u) adında birinin dev bir gemi yaparak ailesini ve hayvanları kurtardığı anlatılır. Bu tabletler, Tufan anlatısının kutsal kitaplardan çok daha önce, Mezopotamya'nın kolektif hafızasında yer ettiğini kanıtlamaktadır.

Bilim Ne Diyor? 'Karadeniz Tufanı' Teorisi

Jeologlar, tüm dünyayı aynı anda kaplayan küresel bir su baskınına dair (Everest'in tepesine kadar su çıkması gibi) somut kanıtlar bulamamıştır. Ancak bölgesel ve yıkıcı bir felaketin yaşandığına dair çok güçlü bilimsel tezler mevcuttur. Bunların en kabul göreni, 1990'larda deniz jeologları William Ryan ve Walter Pitman tarafından ortaya atılan Karadeniz Tufanı Teorisi'dir.

Teoriye göre yaklaşık 7.500 yıl önce, son Buzul Çağı'nın bitmesiyle eriyen buzullar, dünya deniz seviyesini yükseltti. O dönemde bir tatlı su gölü olan Karadeniz, Akdeniz'in yükselen sularının İstanbul Boğazı'ndaki doğal barajı yıkmasıyla korkunç bir felaketle karşılaştı.

200 Niagara Şelalesi Gücünde: Boğazdan içeriye, Niagara Şelalesi'nin 200 katı gücünde tuzlu su aktığı tahmin ediliyor.

Hızla Yükselen Sular: Karadeniz'in seviyesi kısa sürede metrelerce yükseldi, kıyıdaki yerleşim yerleri (bugünkü Sinop, Trabzon açıklarındaki antik köyler) sulara gömüldü.

Göç Dalgası: Bu felaketten kaçan halkların, Mezopotamya'ya ve Avrupa'ya göç ederek 'Büyük Tufan' hikayesini yaydığı düşünülmektedir. Robert Ballard (Titanic'i bulan kişi) Karadeniz dibinde yaptığı araştırmalarda, bu ani su baskınını destekleyen antik kıyı çizgileri ve insan yerleşimi kalıntılarına rastlamıştır.

Geminin İzinde: Ağrı Dağı mı, Cudi Dağı mı?

Tufan sularının çekilmesiyle Nuh'un Gemisi'nin karaya oturduğu yer konusu da büyük bir tartışma alanıdır.

Tevrat: Geminin 'Ararat Dağları' üzerine oturduğunu yazar. Bu ifade, Hristiyan dünyasında ve popüler kültürde geminin Türkiye'deki Ağrı Dağı'nda (Ararat) olduğu inancını pekiştirmiştir. Yıllardır Ağrı Dağı'nın zirvesindeki buzulların altında gemi kalıntıları aranmaktadır.

Kur'an-ı Kerim: Hud Suresi'nde geminin 'Cudi Dağı' üzerine oturduğu belirtilir. Cudi Dağı, Şırnak ili sınırları içindedir ve coğrafi olarak Mezopotamya ovasına daha hakim, yaşamın yeniden başlamasına daha elverişli bir konumdadır.

1959 yılında, Ağrı Doğubayazıt yakınlarında keşfedilen ve Durupınar Sitesi olarak bilinen 'gemi şeklindeki jeolojik oluşum', hem inanç turizminin hem de bilimsel araştırmaların odak noktası olmaya devam etmektedir. Son yıllarda alınan yer altı radar görüntüleri, bu oluşumun altında insan yapımı bir strüktür olabileceğine dair heyecan verici (ancak henüz kesinleşmemiş) veriler sunmuştur.

Tufan Neden Unutulmuyor?

Nuh Tufanı, sadece jeolojik bir olay değil; insanlık için psikolojik bir 'sıfırlanma' (reset) metaforudur. Yozlaşmış bir dünyanın temizlenmesi, iyilerin kurtulması ve yaşamın ikinci bir şansla yeniden başlaması fikri, insan psikolojisinin en derin ihtiyaçlarına hitap eder.

İster Karadeniz'in taşmasıyla oluşan yerel bir felaket olsun, isterse tüm dünyayı saran ilahi bir ceza; Tufan, insanlığın doğa karşısındaki çaresizliğinin ve hayatta kalma azminin en güçlü sembolü olarak anlatılmaya devam edecektir.